In de rechtszaal: paardenverwaarlozing
Het is nog vroeg in de ochtend als meneer Hendriks* plaatsneemt aan de verdachtetafel. Hij heeft er duidelijk weinig zin in: sjokkend loopt hij naar zijn plaats.
De officier begint. “Meneer, u wordt verdacht van het verwaarlozen van 4 paarden en pony’s”. Het bewijs zit in het dossier: de dieren stonden 13 centimeter in hun eigen uitwerpselen en één pony moest ingeslapen worden omdat de hoeven te lang waren. Bovendien is het niet voor het eerst dat de situatie zo ernstig is: de afgelopen 5 jaar zijn er al meerdere meldingen van de dierenpolitie geweest.
Meneer Hendriks gelooft het allemaal niet. “Onzin”, zegt hij, “het is maar hoe je het ziet.” Het is een verkeerde interpretatie volgens hem. Dan vraagt de rechter wat meneer vindt van het aantal meldingen. Ook dit gelooft hij niet. “Ze hebben het allemaal op mij gemunt, het is een complot!” Vervolgens verklaart hij: “Ik heb altijd goed voor de dieren gezorgd. Weet u hoe vaak in de afgelopen 28 jaar op vakantie ben geweest? Wel één week! Alles zit in de paarden. Bovendien ben ik vaak naar shows met ze geweest. Ik ben een heel grote dierenvriend, ik zou mijn paarden nooit verwaarlozen.”
De rechter vraagt of meneer de zorg voor de dieren hem de afgelopen jaren boven het hoofd is gegroeid. “Zou het kunnen dat u zoveel van de dieren houdt, dat u ze niet weg kan doen ondanks dat het u niet meer lukt om de dieren te verzorgen?” Maar volgens meneer is er helemaal niets aan de hand. Ja, zijn vrouw is een aantal jaar geleden overleden, maar daardoor is hij juist meer voor de dieren gaan zorgen.
Dan vraagt de rechter aan meneer Hendriks of hij naar voren wil komen. “Klopt het dat dit uw paarden zijn”, vraagt ze, terwijl meneer Hendriks de foto’s bekijkt. “Begrijpt u hoe ernstig de situatie is. Ik heb zelden zulke foto’s gezien terwijl ik toch heel wat dierenzittingen gedaan heb”.
De officier komt met een strafeis: een maand onvoorwaardelijke gevangenisstraf en een houdverbod voor paarden en pony’s. De rechter vraagt wat verdachte van het houdverbod vindt. “Dat is het ergste wat u kunt doen. Die beesten zijn alles voor mij.”
De rechter vraagt de verdachte om rustig naar de uitspraak te luisteren. Hij krijgt een voorwaardelijke taakstraf van 80 uur en een houdverbod voor drie jaar. “Ik weet dat u het niet leuk vindt, maar ik zie geen andere manier om de situatie te veranderen, zeker gezien het aantal meldingen van de dierenpolitie.”
De zaak wordt gesloten en meneer Hendriks loopt weg uit de zaal. Voor de deur sluit, wensen rechter en verdachte elkaar nog een prettige dag.
* Vanwege privacyredenen is de naam van de verdachte gefingeerd.
